ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
