تا برویم ریشهای چون تاک میخواهم که هست
نور میخواهم که هستی خاک میخواهم که هست
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
در جام دیده اشک عزا موج میزند
در صحن سینه شور و نوا موج میزند
با آن که آبدیدۀ دریای طاقتیم
آتش گرفتهایم که غرق خجالتیم