او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
وقت وداع فصل بهاران بگو حسین
در لحظههای بارش باران بگو حسین
شَمَمتُ ریحَکَ مِن مرقدِک، فَجَنَّ مشامی
به کاظمین رسیدم برای عرض سلامی
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم