میرود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یکتنه از دوش حرم بردارد
اول دفتر به نام خالق اکبر
آنکه سِزَد نام او در اولِ دفتر
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی