چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
