مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
باز باران است، باران حسین‌بن‌علی
عاشقان، جان شما، جان حسین‌بن‌علی
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود
