ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
می‌آیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفت‌منزلی که سفرها در او گم است
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
گل بر من و جوانى من گریه مى‌کند
بلبل به هم‌زبانى من گریه مى‌کند
