غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
می‌آیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفت‌منزلی که سفرها در او گم است
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
