تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی‌ست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سه‌شنبه شب قم شروع شد
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
