وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی‌ست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
