تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
ای پاسخ بیچون و چرای همۀ ما
اکنون تویی و مسألههای همۀ ما
آدم در این کرانه دلش جای دیگریست
این خاک، کربلای معلای دیگریست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
