ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
صلاة ظهر شد، ای عاشقان! اذان بدهید
به شوق سجده، به شمشیر خود امان بدهید
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
اذان بگو که شهیدان همه به صف شده‌اند
که تیرها همه آمادهٔ هدف شده‌اند
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
