ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
