ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
ای کاش تو را به دشت غربت نکُشند
لب‌تشنه، پس از دعوت و بیعت نکشند
آن گوشه نگاه کوچکی روییده‌ست
بر خاک پگاه کوچکی روییده‌ست
بی‌تاب‌تر از جانِ پریشان در تب
بی‌خواب‌تر از گردش هذیان بر لب
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
گه‌گاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده
