گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست