مه و خورشید تابیده‌ست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
باران شده بر کویر جاری شده است
در بستر هر مسیر جاری شده است
دیدند که کوهِ آرزوشان، کاه است
صحبت سر یک مردِ عدالت‌خواه است
وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
