ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
اول دفتر به نام خالق اکبر
آن‌که سِزَد نام او در اولِ دفتر
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
