غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
وقتی سکوت سبز تو تفسیر می‌شود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر می‌شود
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
