رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن