مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
«بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
شیعه را در خون روایت می‌کند
هنوز گریه بر این جویبار کافی نیست
ببار، ابر بهاری، ببار! کافی نیست
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود
