«بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
شیعه را در خون روایت می‌کند
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
هنوز گریه بر این جویبار کافی نیست
ببار، ابر بهاری، ببار! کافی نیست
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
