صلاة ظهر شد، ای عاشقان! اذان بدهید
به شوق سجده، به شمشیر خود امان بدهید
میگریم از غمی که فزونتر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
دلم تنهاست، ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب
اشکها! فصل تماشاست امانم بدهید
شوقِ آیینه به چشم نگرانم بدهید