پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بی‌تابت چه دیدند؟
کربلا را می‌سرود این‌بار روی نیزه‌ها
با دو صد ایهام معنی‌دار، روی نیزه‌ها
تو قلّه‌نشین بام خوبی‌هایی
تنها نه نشان که نام خوبی‌هایی
جاری استغاثه‌ها ای اشک!
وقت بر گونه‌ها رها شدن است
فریاد اگرچه در تو پنهان بوده‌ست
خورشید تکلّمت فروزان بوده‌ست
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش
