پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
می‌آیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفت‌منزلی که سفرها در او گم است
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
