تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
ای یکه‌سوار شرف، ای مردتر از مرد!
بالایی من! روح تو در خاک چه می‌کرد؟
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
