غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
