تا نگردیده‌ست خورشید قیامت آشکار
مشتِ آبی زن به روی خود، ز چشمِ اشک‌بار
با ریگ‌های رهگذر باد
در خیمه‌های خسته بخوانید
بیدل و خسته در این شهرم و دلداری نیست
غم دل با که توان گفت که غمخواری نیست
ماه فرو ماند از جمال محمد
سرو نباشد به اعتدال محمد
بى‌سر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
