هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دلسپرده را قطع کنید
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
اگر خدا به زمین مدینه جان میداد
و یا به آن در و دیوارها دهان میداد
آزادگی ز منّت احسان رمیدن است
قطع امید، دست طلب را بریدن است
پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت
ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت