کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
احساس از هفت آسمان می‌بارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...
