آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم
نه تنها سر، برایت بلکه از سر بهتر آوردم
همّت ای جان که دل از بند هوا بگشاییم
بال و پر سوی سعادت چو هما بگشاییم