ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام
