ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
گل بر من و جوانى من گریه مى‌کند
بلبل به هم‌زبانى من گریه مى‌کند
