می‌گوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینه‌ای دیگر
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
