شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
ای غم، تو که هستی؟ از کجا می‌آیی؟
هر دم به هوای دل ما می‌آیی
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
از نو شکفت نرگس چشم‌انتظاری‌ام
گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ام
