ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
عید آمده، هر کس پی کار خویش است
می‌نازد اگر غنی و گر درویش است
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
