تا نگردیده‌ست خورشید قیامت آشکار
مشتِ آبی زن به روی خود، ز چشمِ اشک‌بار
با ریگ‌های رهگذر باد
در خیمه‌های خسته بخوانید
ماه فرو ماند از جمال محمد
سرو نباشد به اعتدال محمد
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن
