پیراهن سپید ستاره سیاه بود
تابوت شب روان و بر آن نعش ماه بود
پشت غزل شکست و قلم شد عصای او
هر جا که رفت، رفت قلم پا به پای او...
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
سر تا به قدم آینۀ حسن خدایی
کارش ز همه خلق جهان عقده‌گشایی
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
ای همه جا یار رسولِ خدا
محرم اسرار رسولِ خدا
