گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست
چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند امان‌نامه کبوتر نشده
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
