مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
روز، روز نیزه و شمشیر بود
ظهر داغ خون و تیغ و تیر بود
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
