نسل حماسه، وارثان کربلا هستیم
نسلی که می‌گویند پایان یافت، ما هستیم
سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
تا با حرم سبز تو خو می‌گیرم
در محضر چشمت آبرو می‌گیرم
من كیستم؟ کبوتر بی‌آشیانه‌ات
محتاج دست‌های تو و آب و دانه‌ات
سبز همچون سرو حتی در زمستان ایستادم
کوهم و محکم میان باد و طوفان ایستادم
دوباره زلف تو افتاد دست شانۀ من
طنین نام تو شد شعر عاشقانۀ من
شهید کن... که شهادت حیات مردان است
ولی برای شما مرگ، خط پایان است
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
کی صبر چشمان صبورت سر می‌آید؟
کی از پس لبخندت این غم برمی‌آید؟
