شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
