شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
