گر بر سر نفس خود امیری، مردی
ور بر دگری نکته نگیری، مردی
دل گفت مرا علم لَدُنّی هوس است
تعلیمم کن اگر تو را دسترس است
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
اول دفتر به نام خالق اکبر
آنکه سِزَد نام او در اولِ دفتر
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد