هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظهها با تو چه زیباست اگر بگذارند
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشمهای مهربانش...
کسی که دیگر خود خدا هم، نیافریند مثال او را
چو من حقیری کجا تواند، بیان نماید خصال او را