روز، روز نیزه و شمشیر بود
ظهر داغ خون و تیغ و تیر بود
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنهکام و به خاک آبرو نریخت
کسی که دیگر خود خدا هم، نیافریند مثال او را
چو من حقیری کجا تواند، بیان نماید خصال او را