پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
خاکیان را از فلک، امید آسایش خطاست
آسمان با این جلالت، گوی چوگان قضاست
چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
گل کرده در ردیف غزل‌های ما حسین
شوری غریب داده به این بیت‌ها حسین
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
