پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
گل کرده در ردیف غزل‌های ما حسین
شوری غریب داده به این بیت‌ها حسین
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
