مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیت‌گویی برایت آیه نازل شد
آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
«بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
شیعه را در خون روایت می‌کند
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
