ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود بهدرآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا میدهد نماز
جان را به ياد دوست جلا میدهد نماز
این آفتاب مشرقی بیکسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گلعذار من نیامد
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده