آمادهاند، گوش به فرمان، یکی یکی
تا جان نهند بر سر پیمان یکی یکی
آنجا كه حرف توست دگر حرف من كجاست؟
در وصل جای صحبت از خویشتن كجاست؟
برگرد ای توسل شبزندهدارها
پایان بده به گریۀ چشمانتظارها
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود